भीम बहादुर हैन तामागं हार्यो

 

 

स्वच्छ छवि सहभागी मध्ये पूरानो तथा लगानीको हिसाबले शीर्ष नंबरमा रहेका नेपाली काग्रेंसका सभापति प्रत्यासी भीमबहादुर तामागं  नराम्ररी पछारिए । ३०८८ कुलमत मध्ये उनले जम्म्ा ७८ मत प्राप्त गरे । महाधिवेशनबाट स्वच्छ छवि र लामो अनुभव संगfलेको प्रबितद्ध कार्यककर्तालाई सभापतिको जिम्मेवारी दिइन्छ । तर तामागंको हारले उनी त्यस मामिलामा निकै तल रहेछन् भन्ने देखिएकोछ । उनको हैसितय के रहेछ यो महाधिवेशनले प्रस्ट गरिदिएकोछ । 

                        यिनको यो भद्रता केहि काम लागेन

 

 

 

उनी हार्नुमा कोइराला र देउवा हैन तामाड. हुनुले ठूलो रोल खेलेकोछ । यदि उलने जितेको भए देशले जनजाति सभापति पाउनेथियो । तर अचम्म  उनलाई अरुले त मत दिएनन् दिएनन् जातिका आधारमा आरक्षित सीटमा लडेका जनजातिहरुले समेत मत दिएनन् । 

जनजाति, मधेसी ,दलित ,महिला, मुस्लिमका लागि  आरक्षित सीट छुट्याइएकोथियो । यो चुनावले खुबी र इमान्दारिता हैन दलको प्रमुख हुनुमा जातीयताले प्रमुख भूमिका निभाउदो रहेछ भन्ने प्रमाणित गरिदिएकोछ । 

प्रमुख तीन दलमा एउटा जाति भन्दा अन्यको नेतृत्व आउन अझै लामो समय कुर्नुपर्छ भन्ने उदाहरण पनि हो यो । नेपाली काग्रेंसमा कुनै बेला परशुनारायण चौधरी महामन्त्री  थिए भन्ने  इतिहास अहिलेका नवकार्यकर्ताले पुरानाबाट सुन्ने मात्र हुन् । एमालेमा पुष्पलाल श्रेष्ठपछिको प्रमुखहरुको लस्कर हेर्ने हो भने एउटा निश्चित जातिको वर्चश्व प्रस्ट देखिन्छ ।

कुनै बेला अर्थात युद्धकालमा माओवादीको दोस्रो र सेनाप्रमुख रहेका रामबहादुर थापा बादल अहिले बरियताक्रमम। पाँचौ नंबरमा छन् । उनी अझै कति नंबर तल झर्ने हुन् हेर्न बाँकी नै छ । 

माओवादीमा पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डपछि मोहन बैद्य (पोखरेल) दोश्रो र तेश्रो नंबरमा बाबुराम भट्राई छन् । अहिलेको संरचना हेर्दा एउटा जातिको पकडबाट आफुलाई क्रान्तिकारी दावी गर्ने माओवादीको नेतृत्व कहिल्यै अर्काे जातिमा जान सक्दैन । यी तीन जनापछिको लश्कर पनि प्रायश सबै यहि जातिका छन् । 

एमालेमा झलनाथ खनालपछि माधव नेपाल र केपी शर्मा ओली र त्यसपछि पनि यहि जातिको लामो लश्कर छ । आदिवासी मुक्तिको कुरा गर्ने संस्था आदिवासी जनजाति महासंघका निवर्तमान अध्यक्ष पासागं शेर्पा यो लश्करमा कतै देखिदैनन्  अन्य भुरौटाहरुको त के कुरा । 

काग्रेसमा सुशिल कोइरालापछि शेर बहादुर देउवा त्यसपछि रामचन्द्र पौडेलहरु र त्यसपछिका लश्करमा पनि यहि जातिकै हालीमुहाली छ । यस्तो निश्चित जातिको चक्रब्यूह भएको प्रमुख दलहरुमा भीमबहादुर तामागं जस्ताहरुले चाहेर पनि जित्न सक्दैनन् । यदि उनी तामागं  नभई पौडेल भएकाभए यसपालिको चुनावमा जित्न पनि सक्थे । त्यसका लागि उनीसंग सबै खुबी बिद्यमान पनि छ । 

भीम बहादुर तामागंले जित्नु र नजित्नु भन्दा पनि ठूलो कुरा सबै दलमा एउटा निश्चित जाति जुन िहंजोका शासक हुन् तिनले संविधान लेख्छन् लेख्दैनन् भन्ने हो  । यो ब्यवहारले नै सिद्ध गरिदिएकोछ । संविधान र परिवर्तन तिनलाई चाहिएको हो जो पीडित हुन् । पीडकलाई हैन चाहिएको परिवर्तन । त्यसैले भीमबहादुर हैन तामागं  हारेको हो । समग्र जनजाति हारेको हो । जनजाति मात्र हैन समग्र समाज र देश हारेको हो । 

भीमबहादुरहरुले नजितेपछि   संविधान बन्ने संभावनापनि झन क्षीण हुदैं जान्छ । आफ्नो सत्ता जाने डरले भैरहेको निश्चित जातिको यस्तो राजनैतिक प्रपन्च कहिले र कसले तोड्ने हो त्यो तत्काल भन्न सकिन्न तर केहि बर्षसम्म एउटा निश्चित जातिको लागि मात्र परिवर्तन आएको  हो भन्ने यो एउटा बलियो प्रमाण हो ।